GAY PARADE 2006. SATURDAY 24th OF JUNE

" Το να πεθαίνεις στο πεδίο της τιμής, τα καρναβάλια σας, Αδερφές, έχουν αυτό το εκκεντρικό φέρσιμο: σάλπιγγες, σημαίες, και να κροταλίζουν. Αδερφές, διάτρητες από λάμψεις, για να σώσετε τη Γαλλία. Αυτή η διαρκής αυτοκτονία που δηλώνεται δε θα τελειώσει ποτέ μ' αυτά, εκτός από τον ηρωικό θάνατο, για να επιστρέψει κανείς απ' αυτή τη μακρινή εξορία απ' όπου η γυναίκα απουσιάζει. Όμως οι πόλεμοι είναι σπάνιοι. Θα περιμένετε λοιπόν με υπομονή, ώστε μια κίνηση δική σας να σας επαναφέρει στο Παραμύθι: σύμπαν αφηρημένο, όπου θα είστε ένα σήμα. Πράγματι, τι άλλο θα έβλεπε κανείς στη σφαγή της Χερώνειας, εκτός από μια απέραντη αυτοκτονία; Ωστόσο, όταν γίνεται πια πιεστική η έγνοια να εγκαταλήψει κανείς τη ζωή μέσω του σήματος, παρατηρήστε υπομονετικά μέσα σας ποιές μακρόσυρτες τραγικές φωνές σας καλούν. Όμως - φτερά, μεσοφούστανα, βλεφαροφτερουγίσματα, βεντάλιες - είναι ένα επικήδειο αλλά επιτηδευμένο καρναβάλι που σας παραφορτώνει. Που να βρει κανείς αυτη τη συνέπεια που ορίζει τα ζητήματα, τα δαμάζει, γράφει το ποιήμα; Πού είναι τελικά τα μεγάλα τραγικά θέματα; Αδερφές, είστε καμωμένες από κομμάτια. Οι κινήσεις σας είναι σπασμένες. Θα περιμένατε, στο πεδίο της τιμής, να σας καρφώσει τελικα μια σφαίρα και να σας έμελλε να ζήσετε φριχτά, για δευτερόλεπτα, τη μεταμόρφωση;" Ζαν Ζενέ "Αποσπάσματα" 1000δρχ.

Υ.Γ: Eγώ θα πάω όμως.